De God

Mijn mening werd gevraagd over het onderwerp de God in hekserij. Ik zeg bewust hekserij en niet Wicca aangezien ik dat een woord vind waar niet lichtzinnig mee omgegaan mag worden. Wicca heeft namelijk een vaste structuur met coven, inwijdingen en graden. Deze heb ik niet meegemaakt in de strikte betekenis van het woord. Waar ik wel wat over kan zeggen is hoe ik de God zie en hoe ik hem benader in mijn leven en spiritualiteit.

Het begon een paar jaar geleden toen ik nog maar net op pad was in hekserij. En ik wou contact maken met de godheden, want hoewel ik veel las ik wou ook bewijs hebben voor mezelf dat er iets hogers bestond. Dus ging ik 's avonds erop uit, het bos in met een dekentje en mijn kaarsen. Na een cirkel te hebben getrokken riep ik god en godin aan en het was veel onhandiger dan het hier nu staat ;) Daarna begon ik te mediteren, een ontmoeting met de godin was rustig, eenvoudig en liefdevol. 

En daarna de god, wat had ik daar een moeite mee! Ik kwam uit een protestantse familie en wat daar als god werd aangeduid paste totaal niet bij mij. Ook wat ik las in de wicca en hekserij boeken was niet echt mijn ding. Dus terwijl ik mediteerde kreeg ik opeens een beeld voor ogen. Daarin zag ik een groen bos met hoge bomen een weelderige vegetatie en een aantal dieren zoals een hert, een konijn en vogels. En plots begreep ik het! De God is datgene wat ons ons leven geeft, de goddelijke levensvonk noem ik het ook wel. Waar de Godin de omstandigheden juist maakt zodat er leven mogelijk is, is de God hij die leven geeft. Hij is wat het leven de moeite waard maakt. Heel simpel gezegd is de god het sperma en de godin de baarmoeder met het wachtende eitje. Samen brengen ze nieuw leven, de godin is hier langer mee bezig dan de god maar hij is een onmisbaar element in het proces.

Nu een paar jaar later heb ik nog moeite om met hem contact te maken. Zijn volledige functie is nog moeilijk te bevatten. Maar inmiddels heb ik al veel van en over hem mogen leren. Hij is het leven, hij is passie, seks en liefde, maar hij is ook wild, ontembaar en sterk. Hij leert ons te genieten van ons eten en drinken, van kunst, van seks en van het leven zelf. Hij vraagt ons het onderste uit de kan te halen en door te zetten, om onze doelen te halen en trots te zijn op onszelf. Hij is het die jaagt op zijn eigen kinderen om de voortplanting te kunnen voortzetten, hij is dood en leven tegelijk. 

Voor mij wordt dit het beste gerepresenteerd door Koning Hulst en Koning Eik. Deze broers zijn afhankelijk van elkaar en leren elkaar kostbare lessen. Genieten kan enkel als men ook ontberingen kent, leven kan niet zonder dood en licht kan niet zonder donker. Dus zoals ik koning Eik net heb bedankt voor zijn licht en het lichte deel van het jaar zal ik dat ook doen bij koning Hulst aan het einde van zijn termijn. Waar de eik een toonbeeld is van kracht en leven, is de hulst een toonbeeld van aftakeling en dood.

Ik hoop dat ik hiermee een kijkje heb gegeven op mijn pad :)